Mijn studentenhuis beantwoordt niet bepaald aan de stereotypes
die men voor ogen heeft. Toen ik er kwam wonen was ik de enige man in huis. Mijn
huisgenoten: de jonge studente J. en een Antilliaanse vrouw (M.) van pakweg 55
jaar oud. De vraag 'wat doet een Surinaamse dame van respectabele leeftijd in
een studentenhuis?' is nooit beantwoord. Niet voor mij, tenminste. Een half
jaar geleden verhuisde ze naar Amsterdam en ervoor in de plaats kregen we D.:
een jonge Limburgse bon vivant met
een voorliefde voor Scotch en goede wijn. We bouwden al snel een band op, zijn
uitspraak van het woord gel namen we
voor lief.
Alles ging heel goed in ons huis tot plots J., tussen twee
biertjes door in de Engelse pub, aankondigde te gaan verhuizen. De ontsteltenis
(de huisoudste gaat weg!) maakte al snel plaats voor het smeden van plannen: wie
wordt onze nieuwe huisgenoot? Moeten we hospiteeravonden gaan organiseren? D.
belde een vriend, ons reeds bekend als deel van het meubilair, met het aanbod om J.'s
kamer over te nemen. De deadline: vier uur 's middags de volgende dag. Iets
meer dan 16 uur dus.
De vriend zou het gaan regelen. De rest van de avond hebben
we besteed aan wilde fantasieën, vooral over het invoeren van een
huisontgroening. Messen werpen naar het slecht gelukte portret van Elvis
Presley, inmiddels omgedoopt tot Scarface? Of toch gewoon de deur van de kamer
weghalen? Al gauw stond vast dat de onfortuinlijke ziel die bij ons zou
intrekken door de Leidse grachten zal zwemmen, van het Rapenburg tot bij ons op
de hoek. Op zich geen indrukwekkende afstand, maar in de koude stadswateren van
maart toch zeker geen pretje.
Vandaag at onze aanstaande huisgenoot (T.) mee. Tagliatelle
met zalm en broccoli, overgoten met een saus van witte wijn en crême fraiche. Al
snel kwam het smeden van plannen weer op gang, nu gegoten in de niet altijd
politiek correcte vorm van een mannenhuis. We zouden huisdassen gaan ontwerpen
met logo en initialen. Daarnaast zou elke kamer voortaan een eigen functie gaan
vervullen: de nieuwe kamer zou een verkapte fusieruimte worden, compleet met
eettafel en wellicht erotisch visueel entertainment. Als daar vraag naar is. De kamer van onze
levensgenieter zal veranderen in een studeerkamer met bureau, zitbank en
gunstige lichtinval. En dan was er nog mijn kamer: de bibliotheek, muziekstudio
en filmzaal. Kortom: een man cave tot
de derde macht. Dit alles zal binnen een paar weken tot stand komen, als de
goden het toelaten. Maar een ding is zeker: ons huis gaat een gouden tijd
tegemoet.
En die huisontgroening? Ach, dat kan altijd nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten