Is er zoiets als hét zomergevoel? Het antwoord op die
vraag zal voor iedereen verschillend zijn. Voor mij bestaat het waarschijnlijk
wel, en er hoeft niet heel veel bij te komen kijken om het tot stand te
brengen. Ik voel het als ik in de auto de zonsondergang najaag met Creedence
Clearwater Revival uit de luidsprekers, of als ik in de tuin lig onder dezelfde
warme zonnestralen met het gekraak van een lp op de achtergrond. Het liefst met
een groep vrienden, een koel drankje op de tafel en een gitaar in mijn handen.
Ik voel het als we naar het openluchtzwembad fietsen, of zonder angst van de steiger springen in een wedstrijd wie het verst komt bij de eerste duik.
Maar als ik erover nadenk ligt aan deze gevoelens, deze sensaties, geen
speciale motivatie ten grondslag. Ik doe niet bewust anders in de zomer dan ik
doe in de herfst of winter en het doel is nog steeds om zoveel mogelijke leuke
ervaringen op te doen. In de tuin zitten met vrienden is in de zomer leuker
vanwege het weer dat aangenamer is (al heb ik niks tegen vuurkorven), en in de
auto de zon najagen is in de zomer gewoon praktischer omdat je de zon dan ook
daadwerkelijk kunt zien. Het zijn de omstandigheden die ervoor zorgen dat ik
altijd reikhalzend uitkijk naar de zomer, niet een bepaald gevoel vanuit
mijzelf. En zo moet ik toch terugkomen op mijn uitspraak van hierboven.
Hét zomergevoel bestaat niet, er is alleen hét gevoel. Het gevoel te leven, te
zijn, noem het wat je wilt. In de zomer op het strand of in de winter in de
snijdende wind, het maakt werkelijk geen verschil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten