Mannenhuis

Mijn studentenhuis beantwoordt niet bepaald aan de stereotypes die men voor ogen heeft. Toen ik er kwam wonen was ik de enige man in huis. Mijn huisgenoten: de jonge studente J. en een Antilliaanse vrouw (M.) van pakweg 55 jaar oud. De vraag 'wat doet een Surinaamse dame van respectabele leeftijd in een studentenhuis?' is nooit beantwoord. Niet voor mij, tenminste. Een half jaar geleden verhuisde ze naar Amsterdam en ervoor in de plaats kregen we D.: een jonge Limburgse bon vivant met een voorliefde voor Scotch en goede wijn. We bouwden al snel een band op, zijn uitspraak van het woord gel namen we voor lief.

Alles ging heel goed in ons huis tot plots J., tussen twee biertjes door in de Engelse pub, aankondigde te gaan verhuizen. De ontsteltenis (de huisoudste gaat weg!) maakte al snel plaats voor het smeden van plannen: wie wordt onze nieuwe huisgenoot? Moeten we hospiteeravonden gaan organiseren? D. belde een vriend, ons reeds bekend als deel van het meubilair, met het aanbod om J.'s kamer over te nemen. De deadline: vier uur 's middags de volgende dag. Iets meer dan 16 uur dus.

De vriend zou het gaan regelen. De rest van de avond hebben we besteed aan wilde fantasieën, vooral over het invoeren van een huisontgroening. Messen werpen naar het slecht gelukte portret van Elvis Presley, inmiddels omgedoopt tot Scarface? Of toch gewoon de deur van de kamer weghalen? Al gauw stond vast dat de onfortuinlijke ziel die bij ons zou intrekken door de Leidse grachten zal zwemmen, van het Rapenburg tot bij ons op de hoek. Op zich geen indrukwekkende afstand, maar in de koude stadswateren van maart toch zeker geen pretje.

Vandaag at onze aanstaande huisgenoot (T.) mee. Tagliatelle met zalm en broccoli, overgoten met een saus van witte wijn en crême fraiche. Al snel kwam het smeden van plannen weer op gang, nu gegoten in de niet altijd politiek correcte vorm van een mannenhuis. We zouden huisdassen gaan ontwerpen met logo en initialen. Daarnaast zou elke kamer voortaan een eigen functie gaan vervullen: de nieuwe kamer zou een verkapte fusieruimte worden, compleet met eettafel en wellicht erotisch visueel entertainment. Als daar vraag naar is. De kamer van onze levensgenieter zal veranderen in een studeerkamer met bureau, zitbank en gunstige lichtinval. En dan was er nog mijn kamer: de bibliotheek, muziekstudio en filmzaal. Kortom: een man cave tot de derde macht. Dit alles zal binnen een paar weken tot stand komen, als de goden het toelaten. Maar een ding is zeker: ons huis gaat een gouden tijd tegemoet.

En die huisontgroening? Ach, dat kan altijd nog.